نگاه اجمالی
آبهای معدنی ، از چشمه‌های طبیعی یا چشمه‌هایی که مصنوعا ایجاد کرده‌اند، جریان دارند و آنها را در همان سرچشمه در ظرف مخصوصی پر می‌کنند و برای مصرف حمل می‌نمایند. آب چشمه‌ها بطور کلی دارای نمکهایی هستند که در موقع عبور آب از سطح زمین در آن حل شده ولی آب مقطر فاقد این نمکهاست. مقدار این نمکها در آبهای معدنی بمراتب زیادتر و لااقل به یک در هزار می‌رسد.
ترکیبات آب معدنی
در آب معدنی ترکیباتی مانند نمکهای ید و ترکیبات آرسنیک و ترکیبات گوگرددار و مواد رادیواکتیو و نظیر آنها وجود دارد که در آب معمولی نیست. از آنجائیکه ترکیبات قشر زمین در نقاط مختلف ، متفاوت می‌باشد، مسلم است که ترکیبات آبهای معدنی هم فرق می‌کند. مثلا در یک آب معدنی مقدار کلرور سدیم زیادتر و در آب معدنی دیگر مقدار آهک زیادتر است.
تفاوت آب معدنی و آب آشامیدنی
اکثر بطری های آب عرضه شده موجود در بازار آب معدنی هستند اما بر روی برخی از بطری ها عبارت آب معدنی به چشم می خورد . اما عموم مردم از تفاوت این دو بی اطلاع هستند.
میان آب معدنی و آب آشامیدنی تفاوت اندکی وجود دارد اما هر دو از نظر بهداشت و سلامت آب مورد اطمینان بوده و تفاوت آنها فقط در املاح موجود در آب و طبیعی بودن آنها می باشد. ولی بدلیل قیمت یکسان ، اکثر مردم از این موضوع بی اطلاع هستند.
برای تهیه آب های معدنی ، استاندار های مشخصی تعریف شده است به صورتی که آب معدنی باید از سفره ها و چشمه های آب معدنی که معمولاً در مناطق کوهستانی ، بکر و دور از فضولات انسانی و حیوانی است تهیه گردد اما برای آب آشامیدنی این استاندارد وجود ندارد و فقط آب باید بهداشتی و عاری از هر گونه میکروب باشد . کارخانه آب آشامیدنی را حتی می‌توان در کنار یک شهرک صنعتی احداث کرد چرا که در صورت آلوده شدن آب ، می‌توان آن را با فرآیندها و تغییرات شیمیایی از هر گونه آلودگی پاک کرد.برای تهیه آبهای معدنی اجازه استفاده از روش‌های شیمیایی برای تصفیه وجود ندارد، اگرچه آبهای آشامیدنی به روش‌های شیمیایی و کلرزنی، تابش اشعه Uvو اسمز معکوس تصفیه می‌شوند اما تولیدکننده در تولید هر دو محصول ملزم به رعایت موارد ایمنی برای مصرف‌کننده هستند و در کیفیت محصول نهایی و سلامتی آن تفاوتی میان آب معدنی و آب آشامیدنی وجود ندارد.در آبهای معدنی و آشامیدنی ثبات نسبی مواد معدنی باید احراز شودو پارامترهای معدنی مانند کلسیم، نیترات، سدیم ، روی ، آلومینیوم و… در آبهای معدنی باید در چهار فصل از ثبات نسبی برخوردار باشد، در حالی که این ثبات پارامترها در آبهای آشامیدنی لازم نیست و می‌تواند در هر فصل از سال متغیر باشد.